Lorysa Górska/Tęczowa(Trichoglossus h. heamatodus)-Artykuł

[GoldAngelo]

Lorysa Tęczowa (Trichoglossus heamatodus heamatodus) jest papugą zamieszkującą wschodnie wybrzeże Australii od Queensland, obręb północno-zachodniej Tasmanii. Ich siedliskiem są lasy deszczowe, krzewy i przybrzeżne obszary leśne.
Lorysa Tęczowa uznaje 21 podgatunków z tej grupy. Nie wszystkie podgatunki hodowane są w niewoli, a jeszcze mniej dostępnych jest na rynku. Pochodzą one z Nowej Gwinei i okolicznych wysp.

Opis:

Długość ciała lorys górskich to 25-30 cm, a rozpiętość skrzydeł 17 cm. Ich ubarwienie naturalnie jest szczególnie urzekające: ciemnoniebieska głowa i spodnia część ciała, jasnozielony grzbiet, ogon i kuper oraz czerwony dziób i klatkę piersiową.

Lorysy Tęczowe i ludzie:

Jak w przypadku każdej papugi, tak samo lorys nie należy lekceważyć. Lorysy żyją długo, często ponad 20 lat. Ich dieta czyni je szczególnymi brudasami, wśród hodowców znane są z bałaganienia, płynnej konsystencji odchodów i energicznego charakteru. Wyhodowane w niewoli lorysy tęczowe są legalne, nie są własnością Australii.
#Możliwość mówienia (w porównaniu do innych papug):
W wielu miejscach występowania dzikie lorysy przyzwyczajone są do człowieka, wczasowiczów i turystów do tego stopnia, że biorą pokarm z ręki. Currumbin Wildlife Sanctuary w stanie Queensland znane jest z występowania kolonii lorys, która liczy około 1000 osobników. Około godziny 16:00 każdego dnia ptaki zbierają się w wielkie, hałaśliwe stada w głównej części parku. Tutaj ludzie odwiedzający park zachęcani są aby karmić je specjalnie przygotowanym nektarem, a ptaki chętnie siadają na ramiona i głów. Lorysy tęczowe, które dokarmiane są przez turystów można spotkać również w Lone Pine Koala Sanctuary w Brisbane, Queensland a także w wielu ogrodach zoologicznych i parkach zwierzęcych poza granicami Australii.

Lorysa tęczowa jako pupil lub do hodowli:

Lorysy są zwykle dość łatwe w hodowli, a wiele podgatunków jest łatwo dostępnych. Średnia długość ich życia wynosi 28 i więcej, pod warunkiem spełnienia ich konkretnych wymogow żywieniowych. Osiągają dojrzałość w wieku około 8 miesięcy lub później. Samce i samice wyglądają podobnie i hodowcy zlecają wykonanie badania DNA lub badanie endoskopowego aby określić ich płeć.

-Pozytywne aspekty posiadania lorysy:
Lory są popularnymi ptakami, co wynika z ich inteligencji, osobowości, piękna i chęci do zabawy. Większość oswaja się, nawet jeśli jest dojrzała.
Są one czułe, ciekawskie, ekstrawertyczne i klaunowate. Wykazuję pewne wyjątkowe zachowania. Niektóre lubią się owijać w koc na czas spania, czasami można nawet spotkać je śpiące na plecach.
Są znane ze skorej chęci do zabawy. W ich oczach wszystko jest zabawką. Kochają zabawki, które hałasują (np. dzwonki). Lubią zabawki, które dają się zdemontować-i są w tym dobre. Lorysy są bardzo aktywne i wymagają dużych klatek(najlepiej wylotek) i ciągłego nadzoru kiedy są poza klatką.
-Co sprawia, że są trudne dla posiadaczy:
Są one zdolne do zachowań agresywnych, gdy ich terytorium i własność są naruszane. Lorysy trzymane w dwójkę mogą spowodować szkody, chyba że są połączone w parę.
Są wymagające w opiece (zwłaszcza preparaty dietetyczne) i wymagają wiele uwagi. Codzienne kąpiele lub prysznice powinny być częścią ich codziennego harmonogramu.
Ze względu na swoją dietę, na którą składa się większość owoców i nektar, ich odchody są płynne i dość brudzące. Zaleca się specjalnie dostosować obręb klatki. Dywan pod klatką będzie najgorszym wyborem ze wszystkich. Wszystko w okolicach klatki powinno być łatwe do czyszczenia. Zgodnie z powyższym. Lory lubią trenować i przy odrobinie cierpliwości i wiedzy, można je nauczyć aby wyeliminować pewne zachowania. Ta strona dostarczy Ci wskazówek i instrukcji.
Zakres wydawanych dźwięków jest duży, poprzez gwizdki i metalowe "ping" przechodzi do miękkich, wysokich werblów i szczebotania zębami.

Pielęgnacja lorys:

Dieta:

W naturze lorysy tęczowe jedzą głównie pyłek i nektar, i posiada język specjalnie dostosowany do ich diety. Wielu właścicieli sadów owocowych (w Australii) uznaje ją za szkodnika, gdyż często lata w grupach i obsiada drzewa zawierające świeże owoce. Są również częstymi gośćmi w karmnikach, osób, wiedzących lory uwielbiają dostawy smakołyków, takich jak nektar, nasiona słonecznika i owoców takich jak jabłka, winogrona i gruszki.
Większość ich naturalnej diety składa się z nektaru kwiatów, owoców, pyłków i nasion.
Część ich diety w niewoli powinna być dobrej jakości nektarem kupionym lub domowym. Zwróć uwagę, że nektar powinien być zmieniony kilka razy w ciągu dnia-w rzeczywistości w ciepłe dni w ciągu godziny powinien być zmieniany co 4 godziny. Główną przyczyną przedwczesnych zgonów lorys są zakażenia wywołane przez zepsuty i/lub zważenie go, dietę jednostronną, która nie spełnia szczególnych wymogów pokarmowych niezbędnych dla zdrowia. Doskonała formuła hodowlana dostępna jest na stronie internetowej.
Lorysy kochają także miód, pyłek kwiatowy i owoce takie jak jabłka, papaje, winogrona, kantalupy, ananasy, figi, kiwi jak również zieleninie i niektóre warzywa-w tym kukurydze w kolbach. Innym zdrowym dodatkiem do ich diety są kwiaty-bratki, nasturcje, róże, hibiskusy, nagietki i mlecze. Wszystkie owoce, warzywa i kwiaty powinny być bez pestycydów. Ekologiczne zawsze jest najlepsze.(W przypadku nietoksycznych sposobów zwalczania szkodników w domu lub w ogrodzie odpowiednie informacje można znaleźć na stronie www.
W sezonie lęgowym suchary i herbatniki zmiękczone mlekiem chętnie wykorzystywane są przez rodziców do karmienia piskląt.
Inne produkty żywnościowe zawierające drożdże, płatki owsiane, płatki multiwitaminowe i niewielkie ilości kłosów prosa, owsu, trawy, niektórych słoneczników(kiełki). Jeśli nie możesz dostarczyć im zbilansowanej diety konieczne należy podawać im witaminy i minerały.

Klatka/Woliera:

Lorysy są średnio głośnymi papugami, ale ich głos może denerwować pobliskich sąsiadów.
-Woliery:
Przestronne woliery umożliwiające długie loty, z dużą ilością naturalnej (nietoksycznej) roślinności jest dla niej korzystne. Pary lęgowe powinny być trzymane w odosobnieniu lub co najmniej w sezonie lęgowym. Powinny być w oddzielnych boksach. Trzymanie ich w stadzie jest możliwe poza sezonem lęgowym. Muszą być chronione przed niskimi temperaturami i wiatrami nawet po aklimatyzacji. Budki powinny być dostępne w każdej chwili (nawet poza sezonem lęgowym).
-Klatki:
Lorysy są bardzo aktywnymi ptakami i wymagają dużych klatek. Minimalny rozmiar klatki dla jednego osobnika w cm to: 92x122x60, (wys x dł x szer), a dla pary: 92x153x92 (wys x dł x szer). Należy pamiętać, że musicie mieć duży pokój który zapewni im miejsce na wiele zabawek, które tak cenią, wody, pokarmu, być może także dla ptasiego namiotu-jak również dla zapewnienia im wystarczającej przestrzeni do poruszania się, rozprostowania skrzydeł itp.
Należy zachować ostrożność co do konstrukcji klatki i miejsca, ponieważ ptaki mają tendencję do wydzielania ich odchodów, który jest płynny, z dość dużą siłą. Nie zaleca się umieszczania w klatce zbyt delikatnych, zdobionych ścian i niezabezpieczonego dywanu. Zalecana jest łatwa w pielęgnacji podłoga jak i łatwo oczyszczalna ściana. Odpowiednio dopasowany i umieszczony w klatce akrylowy panel byłby idealnym rozwiązaniem by ją ochronić. Z akrylowym panelem bez trudu mogą być na zewnątrz, blokuje się wydzielanie odchodów na podłogę. Istnieją odpowiednie akrylowe klatki, ale lory mają zamiłowania do wznoszenia się i wyścigów więc standardowy, szybka w czyszczeniu, powlekana siatka i woliera będzie lepszym wyborem-najlepiej tak duża jak tylko ilość miejsca Ci na to pozwoli.
Odkryte woliery są najlepsze do trzymania tych ptaków, a wszystkie odpady można po prostu zmieść, nie ma nasion do zamiatania a zielone i białe odchody spływają po boku klatki łatwym do wyszorowania. Odchody lorys są najczęściej jasne lub beżowe. Słowo ostrzeżenia co do umieszczania lorys w boksach wolier z mieszanymi gatunkami. Niektóre lorysy mogą być bardzo agresywne wobec innych ptaków, a inne nie. Najagresywniejsza jest lorysa gwarliwa-wydawać by się mogło, że przeganianie i dręczenie papug na swoim terytorium jest dla nich prawdziwą przyjemnością.

Hodowla/Mutacje:

Hodowla zwykle występuje w okresie wiosennym i jesiennym (od marca do czerwca w USA i od września do grudnia w Australii) w środowisku naturalnym w dziuplach eukaliptusa. W niewoli wyhodowano kilka urzekających mutacji.

Szkolenia i wytyczne behawioralne:

Lorysy znane są ze swojej inteligencji i są prze szczęśliwe kiedy bawią się sztuczkami których już się nauczyły. Są one zdolne do zachowań agresywnych gdy ich terytorium lub własność są naruszane i mogą sprawić problemy jeśli nie zaczniemy takiego zachowania wyeliminowywać już na początku.
Szkolenia są zalecane aby można było się cieszyć ptakami bez niszczących i denerwujących nawyków. Zachowanie problematyczne lorys obejmują:
#Nadmierne obdziobywanie: Każda żyjąca papuga w naturze wykorzystuje swój dziób aby dostosować pod siebie swoje ulubione drzewo, aby powiększyć rozmiar gniazda w dziupli. Powoduje to, że ich dzioby są w dobrym stanie. Problemem staje się nadmierne i niepożądane obdziobywanie. Lory przeważnie nie mają z tym problemów. Większość z nich nie rozwija istotnych zachowań destrukcyjnych. Zaleca się jednak, aby właściciel zapewnił im wiele możliwości do obdziobywania i obkorowania (zabawki, naturalne gałęzi, drewno itp) i szkolenie jest konieczne, aby nauczyć lorysy jakie przedmioty są niedozwolone.
#Dziobanie: lorysy, jak w przypadku większości papug, mogą odkryć swoje dzioby jako metodę dyscyplinowania nas, gdy są jeszcze w etapie młodych. Naprawdę ważne jest, aby nauczyć się je rozumieć i kierować ich zachowania na odpowiednie tory tak, aby to niepożądane zostało wyeliminowane. Jeśli takie zachowanie nie zostanie wyeliminowanie Lorysa może zdominować całą rodzinę, atakować i gonić najmniej lubianych członków. Szkolenia są niezbędne aby zatrzymać te zachowania.
#Krzyki: Zakres wydawanych dźwięków jest spory, są to gwizdy, metalowe "ping", miękkie i wysokie werble oraz zgrzyt zębami. Wiele z tych osobników zmieni się kiedyś w doskonałych mówców, niektóre będą potrafiły wymówić nawet całe zdania. Przy odrobinie treningu mogą być nauczone, aby komunikować się z nami słowami a nie przeraźliwymi dźwiękami. Naturalne odgłosy nie zostaną jednak całkowicie wyeliminowane, ale częstotliwość ich występowania zmniejszy się. Właściciel musi zrozumieć, że nawet po szkoleniach lorysy mogą być dość głośne i piskliwe.

Link do Mutacji.

Artykuł został przetłumaczony przeze mnie dzięki zgodzie i uprzejmości http://www.avianweb.com . Bezpośredni link do artykułu: http://www.avianweb.com/rainbowlorikeet.html Zabrania się jego rozpowszechniania bez zgody http://www.avianweb.com