Nierozłączka czarnolica – Agapornis nigrigenis
Nierozłączka czarnolica pochodzi z Zambii. Została odkryta dość późno; bo w 1904 roku; przez dr Kirkmana niedaleko rzeki Muguazi. Po raz pierwszy w celach hodowlanych sprowadzono ją w 1908 roku. Agapornis nigrigenis ma ciepło brązowo-czarną głowę, przód głowy i policzki są najciemniejsze. U dołu gardła i w górnej części piersi można zaobserwować łososiowy ‘śliniak’. Pióra na ciele są zielone. Również zad ma zielony kolor.
Dziób od jasnej czerwieni przy końcu przechodzi do różowo białego u podstawy. Woskówka i pierścionek wokół oka są koloru białej nagiej skóry. Stopy są szare, a pazury czarne. Osiąga długość 13,5 cm i jest jednym z mniejszych gatunków nierozłączek. Masowo zaczęto je sprowadzać w latach dwudziestych i trzydziestych. Obecnie rzadko je można spotkać w USA i Anglii. Na kontynencie europejskim jest łatwo spotykana. Powstały nawet mutacje barwne.
Nadal występują w ich naturalnym środowisku, ale jest ich coraz mniej. W Afryce stały się zagrożonym gatunkiem. Ich naturalne środowisko obejmuje powierzchnię 2500 km kwadratowych. Badania z 1974 r. wykazały, że nierozłączka czarnolica występuje głównie w zalesionych obszarach wokół rzeki Zambezi. Lasy dookoła rzeki są szerokie na kilka metrów i przechodzą w suchą sawannę. To właśnie sawanna jest źródłem pożywienia, gdzie nierozłączki znajdują nasiona traw, jagody i owoce. Las wykorzystują dla ochrony, aby się ukryć. Dziury w drzewach adoptują na gniazda, a sama rzeka daje im sposobność do odbywania kąpieli.
Za spadek populacji czarnolicej obwinia się zwykle masowy wywóz tych ptaków. Trzeba jednak powiedzieć o negatywnym wpływie rolnictwa na występowanie nigrigenis. Mianowicie o wycince lasów i obniżaniu przez rolników hodowli prosa. Miejscowi także polują na nie by chronić zbiory oraz dokonują odłowów w celu nielegalnego eksportu, a nawet ich konsumpcji. Istnieje teoria, że spadek populacji nastąpił w wyniku działania jakiegoś wirusa albo choroby. Centrum badań przy African Parrot Conservation wszczęło projekt w celu ochrony nierozłączki czarnolicej w ich naturalnym środowisku.
Powstało kilka mutacji czarnolicej. Kiedy kilka lat temu pojawiła się odmiana niebieska była bardzo droga. Wielu hodowców, aby zarobić pieniądze postanowiło pójść na skróty i skrzyżować czarnolicą z niebieską personatą. Wymięnie kilka cech po których możemy rozpoznać te krzyżówki:
-Zad nigrigenis powinien mieć taki sam kolor co plecy – zielony. Lekko niebieskawe pióra wskazują na hybrydę.
-Zbyt czarna maska pochodzi od personaty
-W końcu zarówno czarnolica jak i niasa różnią się od pozostałych dwóch gatunków z białą pierścieniem wokół oka. Są mniejsze i mają bardziej pionową postawę.
Obecnie znane jest kilka mutacji. Mutacja dilute charakteryzuje się całkowitą utratą eumelaniny w wyniku czego otrzymujemy brudno żółtego lub brudno białego ptaka. U mutacji misty redukcja eumelaniny wynosi około 15%. Rezultatem jest matowo zielony ptak. Ciemne faktory, mutacje niebieskie i ino prawie na pewno zostały wyhodowane w wyniku tworzenia hybryd z personatą.
Od lewej: zielony, NSLino
http://www.gencalc.com/gen/eng_genc.php?sp=0LBmaskGr