ARA BŁĘKITNA-opis
: śr lis 01, 2006 14:23
ARA BŁĘKITNA-Ara ararauna
______________________________
Ojczyzną tej pięknej i bardzo dużej papugi jest większa północna część Ameryki Południowej. Jej obszar występowania rozciąga się , aż do północnych granic Argentyny. Ptak ten zasiedla tropikalne lasy Panamy, Kolumbi, Ekwadoru, Boliwi, Wenezueli, Paragwaju i północną część Argentyny. Lubi zasiedlać okolice nizinne gajów palmowych,gdzie klimat jest wilgotniejszy i występują sezonowe powodzie.
Obszar występowania tych ptaków zmniejsza się każdego roku przez wyrąb lasów deszczowych, co powoduje zmniejszanie się populacji tych ptaków. Występują one licznie tylko w odległych, niezbyt dostępnych obszarach.
Papugi te jak najbardziej nie nadają się dla osób początkujacych, ich opieka wymaga trochę poświęcenia jeśli mamy zamiar utrzymywać te ptaki pojedyńczo w domu, a i chów wolierowy wymaga też obeznanego hodowcy.
Ptaki te osiągają mniej więcej 86-90 cm długości z czego prawie połowa to ogon. Ptaki te są bardzo lubiane z powodu ich doskonałej inteligencji, łatwego przystosowania się do otoczenia, łatwości oswajania się oraz ubarwienia-które u tych papug jest żółto-niebieskie z małymi dodatkami bieli i czerni. Młode ary, bardzo łatwo się oswajaja i uczą wymawiania słów, wymaga to jednak poświęcenia i czasu. Nie każde ptaki są tak samo kontaktowe i jednym to przychodzi wcześniej, na drugie musimy poświęcić więcej naszego czasu i cierpliwości, a i to nie daje gwarancji że ptak będzie wyśmienitym mówcą.
Papugi te są dość odporne i możemy je większą część roku utrzymywać w wolierze zewnętrznej,która jednakże musi być sporządzona z solidnego materiału, by ptaki go nie zniszczyły i nie uciekły. Ary z łatwością przegryzają cienkie druty i niszczą części drewniane.Najlepszym rozwiązaniem jest spożądzenie jej z rurek,kontowników i pokrycie siatka o oczkach 2-3 cm, uniemożliwiających przedostawanie się wróblom i grubości drutu co najmniej 2.5 mm. Do woliery powinien być dostawiony schron, w którym mogły by ptaki się schowac podczas niesprzyjającej pogody. Musi być on tez wykonany z solidnego materiału- cegła,pustaki. Podłoże woliery powinno być dobrze przepuszczalne. Ptaki powinniśmy odrobaczać co najmniej dwa razy w roku, gdyż sa wrażliwe na wszelkiego rodzaju nicienie, którymi mogły by się zarazić w żle utrzymywanej wolierze.
Utrzymując te ptaki powinniśmy im zapewnić jak najbardziej urozmaiconą karmę składającą się z różnych nasion dla dużych papug, orzechy, warzywa, owoce, zielenina, gotowany ryż, biały ser i odrobine białego mięsa z piersi kurczaka. Ptakom podajemy też gałązki do obkorowywania, by miały możliwość ścierania dziobów. Możemy podawać im też jarzębinę, głóg, czarny bez. Powinny też otrzymywać muszle mątwy, potłuczone skorupki jaj
, oraz inne odpowiednie żródła wapnia-potrzebne im do prawidłowego utrzymania budowy szkielety i budowy jaj. Ptakom podajemy codziennie świerzą wodę do picia.
Odróżnienie płci tych papug jest trudne. Samczyk może miec większy dziób i mocniej zakżywiony. Jest też czasem większy i ma potężniejszą głowę, a policzki u zdenerwowanego samca przybierają intensywnie różową barwę. Najlepszą metodą na odróżnienie płci jest jednak badanie labolatoryjne.
Jeśli chcemy doprowadzić ptaki do lęgów, a co nie jest łatwe-powinniśmy posiadać parę tych papug w wieku co najmniej 4-5 lat.
Ptaki te do gniazdowania w pomieszczeniach zamkniętych,mogą przystąpić o każdej porza roku, w wolierach zaś między kwietniem a czerwcem.
Przeznaczona dla nich budka lęgowa powinna być wykonana z solidnych grubych desek o wymiarach co najmniej 50x60x100 cm z wejściowym otworem o średnicy 20-25cm. Najlepsze są jednak pnie drzew. Samica składa w gnieżdzie od 2-4 jaj, które wysiaduje 25-28 dni.
Młode ary przebywają w gnieżdzie przez ok.13 tygodni i dopiero wtedy je opuszczaja, a prawidłową zdolność lotu-uzyskują dopiero po tygodniu od wyjścia z gniazda.Młode ubarwieniem przypominają swoich rodziców, są jednak mniejsze, dziób ich jest jaśniejszy, tęczówka oka jest brązowa i nie posiadają opierzonych policzków.
Gniazdujące pary ar, w tym okresie mogą być bardzo agresywne, broniąc swojego gniazda i jaj, oraz młodych.
Ptaki te zazwyczaj dobierają się w pary na całe życie. Lubią przebywać prawie cały czas obak siebie, wzajemnie muskając się i przeczasując sobie piórka. Sama kopulacja ptaków wygląda ekwilibistycznie, ptaki przybierają różne dziwne pozy. W ty czasie, samiec często karmi swoją partnerkę.
Hodując te ptaki, powinniśmy wziąść pod uwagę że są one bardzo głośne i moga czasem stważać problemy naszym sąsiadon.
Jest to jedna z najczęściej oferowanych ar w sprzedaży, w ostatnich latach w hodowlach pojawiły się ary o kolorze zółtym i szarawym.
W naszym kraju jest już pokażna ilość osób posiadających w swojej kolekcji te ptaki. Jednym z nich jest mój kolega z Lęborka. Nieliczni je jednak rozmnażaja.
Jest to bardzo piękny ptak i bardziej obeznanych hodowców,mogących sobie na nią pozwolić- zapraszam do przygody z tą papugą.
Jacek "wanted"Zaborowski.
____________________________________
______________________________
Ojczyzną tej pięknej i bardzo dużej papugi jest większa północna część Ameryki Południowej. Jej obszar występowania rozciąga się , aż do północnych granic Argentyny. Ptak ten zasiedla tropikalne lasy Panamy, Kolumbi, Ekwadoru, Boliwi, Wenezueli, Paragwaju i północną część Argentyny. Lubi zasiedlać okolice nizinne gajów palmowych,gdzie klimat jest wilgotniejszy i występują sezonowe powodzie.
Obszar występowania tych ptaków zmniejsza się każdego roku przez wyrąb lasów deszczowych, co powoduje zmniejszanie się populacji tych ptaków. Występują one licznie tylko w odległych, niezbyt dostępnych obszarach.
Papugi te jak najbardziej nie nadają się dla osób początkujacych, ich opieka wymaga trochę poświęcenia jeśli mamy zamiar utrzymywać te ptaki pojedyńczo w domu, a i chów wolierowy wymaga też obeznanego hodowcy.
Ptaki te osiągają mniej więcej 86-90 cm długości z czego prawie połowa to ogon. Ptaki te są bardzo lubiane z powodu ich doskonałej inteligencji, łatwego przystosowania się do otoczenia, łatwości oswajania się oraz ubarwienia-które u tych papug jest żółto-niebieskie z małymi dodatkami bieli i czerni. Młode ary, bardzo łatwo się oswajaja i uczą wymawiania słów, wymaga to jednak poświęcenia i czasu. Nie każde ptaki są tak samo kontaktowe i jednym to przychodzi wcześniej, na drugie musimy poświęcić więcej naszego czasu i cierpliwości, a i to nie daje gwarancji że ptak będzie wyśmienitym mówcą.
Papugi te są dość odporne i możemy je większą część roku utrzymywać w wolierze zewnętrznej,która jednakże musi być sporządzona z solidnego materiału, by ptaki go nie zniszczyły i nie uciekły. Ary z łatwością przegryzają cienkie druty i niszczą części drewniane.Najlepszym rozwiązaniem jest spożądzenie jej z rurek,kontowników i pokrycie siatka o oczkach 2-3 cm, uniemożliwiających przedostawanie się wróblom i grubości drutu co najmniej 2.5 mm. Do woliery powinien być dostawiony schron, w którym mogły by ptaki się schowac podczas niesprzyjającej pogody. Musi być on tez wykonany z solidnego materiału- cegła,pustaki. Podłoże woliery powinno być dobrze przepuszczalne. Ptaki powinniśmy odrobaczać co najmniej dwa razy w roku, gdyż sa wrażliwe na wszelkiego rodzaju nicienie, którymi mogły by się zarazić w żle utrzymywanej wolierze.
Utrzymując te ptaki powinniśmy im zapewnić jak najbardziej urozmaiconą karmę składającą się z różnych nasion dla dużych papug, orzechy, warzywa, owoce, zielenina, gotowany ryż, biały ser i odrobine białego mięsa z piersi kurczaka. Ptakom podajemy też gałązki do obkorowywania, by miały możliwość ścierania dziobów. Możemy podawać im też jarzębinę, głóg, czarny bez. Powinny też otrzymywać muszle mątwy, potłuczone skorupki jaj
, oraz inne odpowiednie żródła wapnia-potrzebne im do prawidłowego utrzymania budowy szkielety i budowy jaj. Ptakom podajemy codziennie świerzą wodę do picia.
Odróżnienie płci tych papug jest trudne. Samczyk może miec większy dziób i mocniej zakżywiony. Jest też czasem większy i ma potężniejszą głowę, a policzki u zdenerwowanego samca przybierają intensywnie różową barwę. Najlepszą metodą na odróżnienie płci jest jednak badanie labolatoryjne.
Jeśli chcemy doprowadzić ptaki do lęgów, a co nie jest łatwe-powinniśmy posiadać parę tych papug w wieku co najmniej 4-5 lat.
Ptaki te do gniazdowania w pomieszczeniach zamkniętych,mogą przystąpić o każdej porza roku, w wolierach zaś między kwietniem a czerwcem.
Przeznaczona dla nich budka lęgowa powinna być wykonana z solidnych grubych desek o wymiarach co najmniej 50x60x100 cm z wejściowym otworem o średnicy 20-25cm. Najlepsze są jednak pnie drzew. Samica składa w gnieżdzie od 2-4 jaj, które wysiaduje 25-28 dni.
Młode ary przebywają w gnieżdzie przez ok.13 tygodni i dopiero wtedy je opuszczaja, a prawidłową zdolność lotu-uzyskują dopiero po tygodniu od wyjścia z gniazda.Młode ubarwieniem przypominają swoich rodziców, są jednak mniejsze, dziób ich jest jaśniejszy, tęczówka oka jest brązowa i nie posiadają opierzonych policzków.
Gniazdujące pary ar, w tym okresie mogą być bardzo agresywne, broniąc swojego gniazda i jaj, oraz młodych.
Ptaki te zazwyczaj dobierają się w pary na całe życie. Lubią przebywać prawie cały czas obak siebie, wzajemnie muskając się i przeczasując sobie piórka. Sama kopulacja ptaków wygląda ekwilibistycznie, ptaki przybierają różne dziwne pozy. W ty czasie, samiec często karmi swoją partnerkę.
Hodując te ptaki, powinniśmy wziąść pod uwagę że są one bardzo głośne i moga czasem stważać problemy naszym sąsiadon.
Jest to jedna z najczęściej oferowanych ar w sprzedaży, w ostatnich latach w hodowlach pojawiły się ary o kolorze zółtym i szarawym.
W naszym kraju jest już pokażna ilość osób posiadających w swojej kolekcji te ptaki. Jednym z nich jest mój kolega z Lęborka. Nieliczni je jednak rozmnażaja.
Jest to bardzo piękny ptak i bardziej obeznanych hodowców,mogących sobie na nią pozwolić- zapraszam do przygody z tą papugą.
Jacek "wanted"Zaborowski.
____________________________________
nie chciał zdradzić , natomiast bezbłędnie określał płeć ar u moich znajomych . Dla mnie to nie ma jakiejś specjalnej różnicy , więc trzeba robić badania DNA. Widocznie wskazanie jakiś konkretnych szczegółów przez hodowców tych ptaków to temat tabu. 
