PAPUGI FORUM

Konura Ognistobrzucha (łac. Aratniga Jandaya) pochodzi z pólnocno-wschodniej Brazylii. (fot.1)

Opis:

Konura Ognistobrzucha to bardzo piękny ptak, wyróżniający się przez swoje kolorowe upierzenie, z którym rywalizować może tylko upierzenie Konury Słonecznej (Aratinga Solsitalis). W rzeczywistości Konury Ognistobrzucha i Słoneczna są bardzo podobne, z wyjątkiem skrzydeł. U Jandayi prawie wszystkie pióra są zielone, mają również niebieski kolor lotek. Różnice w upierzeniu można zobaczyć na fotografii 1. Ptaki te osiągają średnią wielkość 28-31cm oraz ważą około 120 gramów.

Charakter:

Jandaye mają reputacje żywych i hałaśliwych, ale są kochane za swoją czułą oraz słodką osobowość. Aby zaufanie i przyjazne usposobienie do nas było ciągłe, należy często je pielęgnować i dbać o nie.
Te małe papugi są bardzo inteligentne, często uczą się powtarzania słów i zwrotów, ale nie są to papugi znane z umiejętności mówienia. Potrafią szybko przyswajać różne zabawne tricki.

One lubią się bawić!

Konury to bardzo aktywne papugi lubiące się bawić, odkrywać i żuć np. długopisy czy ołówki. Zaleca się kupno wielu zabawek, aby odwrócić ich uwagę od mebli.
*Zabawki mogą być domowe, kupione przez internet lub w pobliski sklepie z akcesoriami dla papug.
*Zabawkami mogą być również przedmioty, których nigdy nie podejrzewaliście o to, że mogą nimi być.

Jak wiele uwagi potrzebują

Jak wszystkie papugi tak i konury są ptakami społecznymi. Wymagają one codziennej interakcji ze stadem, zabawkami czy ćwiczenia wyuczonych trików, inaczej staną się ospałe i zaczną się u nich rozwijać problemy behawioralne. Na wolności nigdy nie opuszczają one swojej koloni. W niewoli w warunkach domowych, Jandaya która została ręcznie wykarmiona wymaga jeszcze więcej kontaktu z Tobą i Twoją rodziną.
Jeśli masz zbyt mało czasu papuga nie będzie dla Ciebie dobrym wyborem. Ona potrzebuje kontaktu przez kilka godzin dziennie, najlepiej aby w domu był ktoś przez większość dnia,
Najlepiej Twoją udomowioną konure ognistobrzuchą trzymać w pokoju, gdzie rodzina bywa najczęściej, drzwi klatki powinny być otwarte przez cały czas lub powinniśmy zapewnić swobodne i częste loty po pokoju. W tym czasie należy z papugą utrzymać kontakt kilkukrotnie, powtarzając słówka czy wyuczone już triki, papuga również domaga się pieszczot, można ją np. umieścić na ramieniu podczas surfowania w sieci, oglądając telewizje lub podczas innych codziennych czynności.

Czy konury nadają się na zwierzęta domowe?

W ogóle konury nadają się na zwierzęta domowe, jednak pod warunkiem, że są dobrze uspołecznione. Im więcej się wokół nich dzieje, tym bardziej są szczęśliwe. Zazwyczaj dobrze dogadują się ze wszystkimi członkami rodziny, choć w końcu może zostać wybrany ten jeden jedyny. Jednak tak długo jak będą w kontakcie z innymi członkami tak długo powinny odnosić się do nich życzliwie. Konury kochają dotyk, jest to kolejny powód dla którego mogą przebywać z mniejszymi dziećmi.
Jednakże przychodzą również fazy, w czasie których mogą być dla dzieci jak i dorosłych niebezpieczne. Nauczenie dzieci jak się z konurą obchodzić może w przyszłości zapobiec bolesnym doświadczeniom, jednakże zagrożenie nigdy nie zostanie całkowicie wyeliminowane. Ptaki będą dziobały, ale nie jest to prawdzie odzwierciedlenie ich osobowości.
Trudno nauczyć dzieci odpowiedniego zachowania względem konury, w związku z czym kontakty dziecko-konura powinny odbywać się pod nadzorem. Doświadczeni hodowcy potrafią odczytać język ciała i ich ptaki w większości przypadków mogą uniknąć przypadkowych, niemiłych sytuacji. Dzieci które nauczyły się z nimi delikatnie obchodzić nie mają problemu z agresją Jandayi. Ich kontakty zależą od dojrzałości dziecka a także właściwej socjalizacji z papugą. Prawdą jest również, że w grę wchodzi również genetyka. Niektóre papugi są bardziej agresywne niż inne. Często jest to cecha przejmowana po rodzicach, jedna para rodzi słodkie aniołki podczas gdy inna rodzi małe diabełki. Aniołki jak i diabełki po odpowiedniej socjalizacji mogą stać się lepszymi lub gorszymi przedstawicielami gatunku. Ptaki wyczuwają nasz stres i złość i nasze zachowania mogą przerzucić się na papugę. Zawsze lepiej jest podejść do ptaka na spokojnie, skupiając się na zawiązywaniu mocnej więzi.
Nigdy nie będzie gwarancji, że relacje między dziećmi a papugą zawsze będą świetne. Z tego powodu nie zaleca się kupowania papugi jako prezent dla dzieci-musi to być przyjaciel całej rodziny, a dorośli biorą za niego odpowiedzialność do końca jego życia.

Szkolenie i wytyczne behawioralne:

Konury, mimo że pod względem wielkości na pozór nie wyglądają problematycznie, nie są najlepszym wyborem dla początkowego hodowcy, choć niektóre gatunki są łatwiejsze w hodowli niż inne. Naprawdę ważne jest, aby nauczyć się je zrozumieć i potrafić nakierować je na dobre zachowania.
Konury znane są z donośnego głosu i wydawania głośnych dźwięków, które są ich naturalnym sposobem porozumiewania się i socjalizacji społecznej. Nie powinny być szkolone inaczej, jednak możliwe, że przekształcą się w prawdziwego „Krzykacza”, który wymaga szybkiej interwencji.
Nawet młody ptak, który nie został jeszcze zaniedbany wymaga odpowiedniego podejścia aby zdobyć jego zaufanie. Staje się to jeszcze trudniejsze w przypadku ptaka, który został uratowany i wymaga rehabilitacji. Wyzwania behawioralne Konur obejmują:
-Nadmierne żucie: Każda papuga będzie musiała mieć coś w dziobie. W naturze używają dzioba żeby dostosować swoje ulubione drzewo, powiększyć gniazdo czy wejście. Problemem jest nadmierne i niepożądane żucie. Niezdyscyplinowana Konura będzie żuła instalacje elektryczne co potencjalnie może spowodować pożar. Właściciel musi tak zorganizować otoczenie ptaka aby mógł żuć jak najwięcej zdrowych rzeczy (np. naturalne gałęzie) i nauczyć papugę co przekracza granice.
-Gryzienie: Jandaya może stać się agresywna. Podobnie jak większość papug może ona odkryć ich dzioby jako metody „dyscyplinowania nas” po ich etapie młodzieńczego życia. Dlatego naprawdę ważne jest aby ustalone zostało co wolno naszej papudze, poprzez nasze odpowiednie zachowanie.
-Hałas: Konura Ognistobrzucha ma bardzo donośny i piskliwy głos, który jednak w porównaniu do Konury Słonecznej nie jest taki głośny. Mimo to jest wystarczająco głośny, aby drażnić wielu ludzi, którzy nie tolerują ich naturalnego głosu.

Hodowla

Konury są dość łatwe w hodowli. Poniżej są wymiary budki lęgowej zazwyczaj stosowanej dla tego podgatunku Konur. Jednak wymiary mogą się różnić, ponieważ są one zależne od właściciela i preferencji ptaków. Na preferencje ptaków mogą mieć wpływ wielkość i głębokość gniazda, w którym te się wykluły.
Jeżeli przestrzeń na to pozwala można dać im kilka budek z różnego rodzaju drewna i o różnej budowie, oraz najlepiej jest wpuścić kilka ptaków do jednej woliery aby same się dobrały w pary. Jedna para ma szczególne upodobania co do budki, w której będzie legowała i co roku odchowywała młode. Staraj się, aby każda para miała swoją budkę do ich wyłącznego użytku. Kiedy już wybierze Sobie która to, pozostałe usuń. Budka powinna być czyszczona, aby nie zalęgły się w niej żadne pasożyty.

Budka lęgowa

Marcy Covault z Feathered Companions Aviary proponuję stosowanie budek głębszych niż szerszych. Niektórym konurom odpowiadają budki dla nimf, ale przy mniejszej głębokości Konura może wyrzucić wióry i złożyć jaja na gołym drewnie. Zalecane wymiary budki:
-Głębokość: około 40-60 cm
-Szerokość: 25x25 cm
-Średnica otworu wejściowego: 7-8 cm
-Otwór kontrolny (kwadratowy lub okrągły): około 10 cm
-Pokrywa: może być dobrym punktem do inspekcji i czyszczeni
-Lokalizacja i wysokość: W chronionej części woliery ana wysokości około 1,5-1,8 m.
-Odchylenie do pionu: maks. 45*, ale większość budek dla konur jest już pionowa.
-Materiał do gniazda: Dać około 5 cm ściółki na dno, aby pomóc ustabilizować jaja
Odpowiedni materiał do zagnieżdżenia to wióry, czysta słoma, sucha trawa. Lepsze są większe kawałki drewna, ponieważ rodzice nie podają ich pisklętom, a te nie połykają ich przypadkowo.
Należy pamiętać, że wióry niektórych drzew, takich jak sosna, cedr, sekwoja, wydzielają węglowodory aromatyczne (fenole) i kwasy, które są toksyczne i mogą powodować zapalenie skóry, objawy alergiczne i podrażnienia przewodu pokarmowego. Nie należy stosować ich w klakach, wolierach i budkach lęgowych.
-Inkubacja: Jaja wysiadywane są przez oboje rodziców

Konury maja zwyczaj usuwania wszystkich materiałów z dna i składaniu jaj na gołym drewnie.
Kontrola budki przeważnie nie jest tolerowana, więc jeśli nastąpi taka konieczność należy poczekać aż rodzice ją opuszczą,
Artykuł został przetłumaczony przeze mnie dzięki zgodzie i uprzejmości AvianWeb . Bezpośredni link do oryginalnego i anglojęzycznego artykułu: Konura Ognistobrzucha Zabrania się jego kopiowania i rozpowszechniania bez zgody AvianWeb

Witam szukam samca aratingi Jenday mój e-mail walthaja@interia.pl

Artykuł jest dość ubogi, ale lepiej taki niż żaden :( Moje spostrzeżenia po kilku miesiącach z konurami. Po pierwsze to nie należy trzymać tego gatunku pojedynczo. To jedne z papug które wymagają bezwzględnie towarzystwa własnego rodzaju , niekoniecznie gatunku, gdyż w naturze często tworzą się mieszane grupy różnych konur liczące zazwyczaj od 50 do nawet 150 szt ptaków. Pomiędzy ptakami zachodzi wiele reakcji behawioralnych i człowiek w żaden sposób nie jest w stanie zastąpić drugiego ptaka do zabaw czy też kłótni do których dochodzi bardzo często nawet u bardzo zgodnych par ptaków. Rozdzielone konury krzyczą za sobą do momentu ponownego połączenia ptaków nawołując się często i bardzo dokuczliwie. Ptaki trzymane pojedynczo były by nieznośne. Nie są również łatwe w żywieniu gdyż ich pożywienie w zasadzie jest dość kaloryczne i żywią się podobnie do większych ar. Wymagają dość tłustego pokarmu ze względu na bardzo wysoką aktywność w ciągu dnia. Ptaki wymagają bardzo różnorodnego pokarmu preferują kiełki stawiając je o wiele wyżej w preferencjach aniżeli suche ziarno. Chętnie jedzą warzywa i wszelkie owoce. W zasadzie są na tyle ciekawskie że próbują wszystkiego co się im poda.

Zawsze możesz i Ty potłumaczyć jakieś artykuły to będą bardziej treściwe, tak więc dodatkowe słowa krytyki uważam za zbędne

Grześ to nie krytyka a stwierdzenie faktów :) Nie ma dużo literatury na temat konur więc każdy tekst jest wart zachodu żeby go przeczytać Dodałam trochę moich spostrzeżeń.

U mnie w rodzinie jest jeden osobnik i nie ma tu na pewno dominacji bo ten etap już przerobiłem wraz z rodziną.Teraz to "przemiluśna" istotka która teraz chce być człowiekiem.Klatka nie odpowiada a najlepsze jest kołderka obok nas(On teraz faktycznie śpi obok żonki oczywiście ona wie o tym ) nie wspomnę że we wszystkim chce uczestniczyć.Z drugą papugą się dogadują aczkolwiek pozostają te dwa obozy dalej od kilku już lat bez zmian.Pozdrawiam

Mój Chilli ma juz rok za 2 tygodnie. Jest bardzo aktywny, zabawowy, ale również kochany. Nauczyłam go przylatywać na zawołanie, na zwrot "puk puk" puka dziobem, naśladuje skrzypienie drzwi oraz klikanie osła ze Shreka. Kocha orzechy, owoce i granulat warzywny. Nie lubi warzyw, czasem pogryzie marchewkę. Jest hałaśliwy, ale przyzwyczailiśmy sie do tego. Już powoli dowiadujemy sie o co mu chodzi, kiedy wydaje różne dźwięki. Z nimfą ma neutralne relacje. W najbliższym czasie bedziemy mu dokupywać koleżankę.
Ogólnie mogę po obserwacji stwierdzić, ze jest to bardzo inteligentna papuga, ktora szybko sie uczy, jest sprytna i niesamowicie zdolna. Posiada piękne upierzenie, ale jeszcze bardziej niesamowity charakter - jest to papuga dla osób, które nie boją się ciężkich charakterów i dużych wymagań.
Pozdrawiam

Myślę, ze nie masz jeszcze zbyt wielkiego pojęcia o charakterze konur :) Sorki nie obraź się ale są charakterne , wścibskie, wszędobylskie i ogólnie rzecz biorąc upierdliwe :D Ale za to super. Jednak ani jedna , ani tym bardziej dwie nie zgodzą się z nimfą i będą stanowiły ogromne zagrożenie dla mniejszego ptaka. W parach konury spędzają czas na przepychankach walkach i miłości na równi dzieląc czas pomiędzy waśnie i godzenie. Te aktywne ptaki są ogromnie żywiołowe i ich ciągłe przepychanki powodują ogromne perturbacje w parze. Co do orzechów spróbuj podać jej piniowe dopiero wtedy zobaczysz jak oszaleją :D za pinie sprzedadzą duszę diabłu (kaufland 14,99zł/opakowanie zdaje się że Fresz)
Wbrew temu co Ci się wydaje są to ogromnie wymagające ptaki o czym świadczy chociażby rodzaj pokarmu (dla dużych papug) Super zachowanie a raczej "charakterek" ujawnia się zazwyczaj dopiero w parze Samotne są o wiele spokojniejsze ale zdecydowanie nie są szczęśliwe. Z kolegą który ma dwie pary oswojonych konur zastanawiamy się jak to możliwe że te papugi jeszcze nie wyginęły mając tak wojownicze zapędy. Są jak stare dobre małżeństwo w którym co kilka minut dochodzi do rzucania garami i godzenia w łóżku minute potem

Co prawda, to prawda. Wiedza jaką nabywałam od podstawówki na temat konur, ary nobilis i innych papug powiększała sie i dopiero po 14 latach odważyłam się na zakup. Nikt z moich znajomych nie miał w domu tych zwierząt i nie znałam osobiście żadnego hodowcy, a Internet nie był jeszcze tak powszechny. Bardzo bym chciała spotkać się z hodowca konur aby zdobyć jeszcze więcej informacji oraz pooglądać inne gatunki. Nie są to łagodne paputy, ale zdarzają sie czasem wyjątki. Sama doświadczyłam takich zwierząt jak chomik dżungarski, który nigdy nikogo nie ugryzł i zachowywał sie jak kot - uwielbiał drapanie. Mam pytanie a propo towarzystwa dla konury słonecznej. Czy koniecznie musi to byc ten sam rodzaj, czy moze to byc inna z gatunku konur? Czytałam, że tworzą one stada rożnych konur w naturze i dogadują się.
Z góry dziękuję.

Może to być inny gatunek konury. To cudowne ptaki jednak trzeba bardzo mieć je na oku. Kable , kontakty , garnki, uchylone okna, drzwi...wlezą wszędzie i zawsze. Jak ktoś sie pakuje w kłopoty to właśnie konury :D. Straszne zarazki. W dużej wolierze prowokowały i zaczepiały ptaki kilka razy większe od siebie uprzykrzając im życie :) i to bardzo skutecznie. W naturze konury często tworzą stada mieszane między gatunkowo i często wychodzą z tego płodne mieszańce tak jak i u ar. Ja osobiście mam parę mieszaną składającą się z niebieskoczelnej i krasnolicej. Młode po takich parach fruwają na Florydzie co roku :)

Moja lubi skrobać ściany...Szkoda że nie zrobiłem zdjęcia przed remontem jaką dziurę w ścianie zrobiła.Może cie mi wierzyć lub nie ale to miało wielkość 10x10 i 5cm głębokości:)Pozdrawiam

No to nieźle. Moze brakuje mu wapnia? Jakiegoś grubego kawałka drewna do zabawy i gryzienia? Mój ma różnej grubości drewniane żerdzie i jedną z masy do gryzienia i ścierania pazurków. Mam jeszcze pytanie. U kogo kupię konurę niebieskoczelna albo czarnogłową?

Nie brakuje mu wapnia możesz mi wierzyć to mają w naturze a gdy zobaczyłem gdzie zakładają gniazda byłem w szoku:)
Co do zakupu to w Miliczu jest gość jak nikt się nie zgłosi to zdobędę jego numer.Pozdrawiam